Polskie Państwo Podziemne – ewenement na skalę światową
Wybuch II wojny światowej i rozbiór Polski dokonany przez Niemcy i Związek Radziecki wbrew oczekiwaniom okupantów nie zakończył dążenia Polaków do odzyskania niepodległości. Polska się nie poddała, a konspiracyjne walki trwały aż do zakończenia wojny. W Polsce działało bowiem Polskie Państwo Podziemne, którego historię chcemy dzisiaj przybliżyć.
Pierwsze działania w konspiracji
Już z końcem września 1939 r. zaczęto tworzyć pierwsze struktury podziemne. Wtedy właśnie powstała zainicjowana przez gen. Michała Tokarzewskiego-Karaszewicza organizacja konspiracyjna Służba Zwycięstwu Polsce. Jednocześnie nadal działał rząd polski na uchodźstwie pod przewodnictwem gen. Władysława Sikorskiego. To właśnie on, w listopadzie 1939 r., powołał Związek Walki Zbrojnej, organizację wojskową o charakterze apolitycznym i ogólnonarodowym z siedzibą w Paryżu. To właśnie ta formacja przekształcona została w 1942 r. w Armię Krajową, a na jej czele stanął gen. Stefan Rowecki ps. Grot.
Głównym zadaniem Armii Krajowej było gromadzenie sił, by w odpowiednim momencie uderzyć w osłabione siły wroga. Armia Krajowa miała zrzeszyć wszystkie jednostki wojskowe, które powstały w ramach działań konspiracyjnych i stworzyć ich strukturę w całości podległą dowództwu. W ten sposób został utworzony pion wojskowy Polskiego Państwa Podziemnego, podległy Prezydentowi Rzeczpospolitej Polskiej.
Polskie Państwo Podziemne – struktury cywilne
Polskie działania w konspiracji dotyczyły jednak nie tylko działalności wojskowej. Obok pionu wojskowego powstał również pion cywilny, także podległy Prezydentowi Rzeczpospolitej Polskiej. Na jego czele stał Premier, któremu podlegała Rada Ministrów ze wszystkimi jednostkami podległymi. Najważniejszym zadaniem pionu cywilnego było zachowanie ciągłości działania wszystkich instytucji państwowych. Pion cywilny miał w ten sposób umożliwić funkcjonowanie Państwa Polskiego i przygotować struktury, które przejęłyby władzę po wojnie.
Koniec wojny – represje dla działających w konspiracji
Wielu działających w konspiracji nie dożyło końca wojny. Okupanci ich mordowali lub więzili. Zakończenie wojny niestety nie poprawiło sytuacji tych, którzy przeżyli. Władzę w Polsce przejęli komuniści, a działacze konspiracyjni byli represjonowani. Pozostawili nam szereg dokumentów, których zbiór nazywany jest Testamentem Polski Walczącej. Jest on świadectwem wartości i ideałów, którymi się w swoim życiu kierowali.
Źródło: surgepolonia.pl